Recenzja filmu „Ile waży koń trojański?” (2008) – podróż w przeszłość pełna humoru i refleksji
„Ile waży koń trojański?” to polska komedia romantyczna z 2008 roku, wyreżyserowana przez Juliusza Machulskiego, który jest jednym z najbardziej znanych twórców rodzimego kina rozrywkowego. Film stanowi ciekawe połączenie elementów komedii, romansu i science fiction, w którym kluczową rolę odgrywa motyw podróży w czasie. Machulski, znany z takich hitów jak „Seksmisja” czy „Kiler”, tym razem zaprasza widzów na nostalgiczną wyprawę do czasów PRL-u, ukazując je z dużą dawką humoru i sentymentu.
Fabuła – spełnione życzenie i podróż w czasie
Główną bohaterką filmu jest Zosia (Ilona Ostrowska), 40-letnia kobieta, która wiedzie szczęśliwe życie u boku swojego drugiego męża, Kuby (Michał Koterski). W przeciwieństwie do pierwszego małżeństwa z Dariuszem (Robert Więckiewicz), które było pełne rozczarowań, Zosia wreszcie czuje, że znalazła prawdziwą miłość. Niestety, wciąż żałuje straconych lat i nieudanych decyzji z przeszłości.
Podczas sylwestrowej nocy 1999/2000 roku, w momencie przejścia w nowe tysiąclecie, Zosia wypowiada w duchu życzenie, aby móc cofnąć się w czasie i zmienić swoje życie. Niespodziewanie jej marzenie się spełnia – budzi się w roku 1987, mając świadomość czterdziestoletniej kobiety, ale znów będąc młodą dziewczyną. Zosia szybko zdaje sobie sprawę, że dostała wyjątkową szansę, by naprawić swoje błędy, unikać złych decyzji i ponownie ułożyć sobie życie, tym razem tak, jak naprawdę chce.
Obsada i aktorstwo
Ilona Ostrowska w roli Zosi sprawdza się znakomicie – jest pełna energii, charyzmy i humoru. Jej postać jest inteligentna, ironiczna i niezwykle żywa, a widzowie bez trudu utożsamiają się z jej pragnieniem „drugiej szansy”. Aktorka potrafi zarówno rozbawić, jak i wzruszyć, szczególnie w scenach, w których zmaga się z dylematem, czy może faktycznie zmienić przyszłość i czy jest to moralnie właściwe.
Robert Więckiewicz jako Dariusz, pierwszy mąż Zosi, znakomicie oddaje charakter typowego, egocentrycznego mężczyzny tamtych czasów, którego świat kręci się wokół własnych potrzeb. Jego postać jest jednocześnie komiczna i irytująca – idealnie wpisuje się w schemat człowieka, którego można nieświadomie wybrać na życiowego partnera, ale potem gorzko tego żałować.
Michał Koterski, w roli obecnego męża Zosi, choć pojawia się głównie w scenach współczesnych, tworzy sympatyczny i ciepły portret mężczyzny, który naprawdę kocha swoją żonę. Widzowie od początku kibicują Zosi, by znalazła sposób na to, by i w przeszłości doprowadzić do ich spotkania.
Motyw podróży w czasie i obraz PRL-u
Film „Ile waży koń trojański?” doskonale wykorzystuje motyw podróży w czasie, który w polskim kinie nie jest często eksploatowany. Scenariusz sprawnie balansuje między lekką komedią a poważniejszymi refleksjami na temat życiowych wyborów i konsekwencji podejmowanych decyzji. Zosia, znając przyszłość, wykorzystuje swoją wiedzę, by podejmować lepsze decyzje, a jednocześnie zderza się z ograniczeniami epoki PRL-u.
Machulski z dużą dokładnością i humorem odtwarza realia Polski Ludowej lat 80. – kartki na żywność, kolejki w sklepach, mieszkania w blokach z wielkiej płyty, modę tamtych czasów i specyficzną mentalność społeczeństwa. Jednym z najbardziej udanych wątków jest ten związany z zakupem mieszkania – Zosia doskonale wie, jak trudno było wtedy zdobyć lokum, dlatego próbuje wykorzystać swoją wiedzę, by zapewnić sobie lepszą przyszłość.
Ciekawym aspektem filmu jest również ironiczne spojrzenie na ówczesne standardy życia. Zosia, jako „człowiek z przyszłości”, wyśmiewa wiele absurdów PRL-u, co daje okazję do licznych zabawnych scen. Jednocześnie Machulski unika zbytniej nostalgii – film nie idealizuje przeszłości, ale pokazuje ją taką, jaka była, z wszystkimi jej wadami i zaletami.
Humor i inteligentny scenariusz
Film jest pełen błyskotliwego humoru, zarówno sytuacyjnego, jak i słownego. Zosia, znając przyszłość, często komentuje wydarzenia w sposób, który dla jej otoczenia wydaje się dziwny, ale dla widza jest doskonałym źródłem śmiechu. Dialogi są dobrze napisane, naturalne i pełne ironii, co sprawia, że film ogląda się z przyjemnością.
Szczególnie zabawne są sceny, w których Zosia próbuje przewidzieć przyszłe wydarzenia, jak na przykład prognoza upadku komunizmu, co budzi niedowierzanie wśród jej znajomych. Film inteligentnie nawiązuje również do popkultury tamtych czasów, co stanowi dodatkowy smaczek dla widzów pamiętających lata 80.
Przesłanie filmu – czy można zmienić przyszłość?
Pod powierzchnią lekkiej komedii romantycznej „Ile waży koń trojański?” kryje się głębsze przesłanie. Film porusza temat życiowych wyborów i tego, czy można zmienić swoje przeznaczenie. Zosia dostaje drugą szansę, ale szybko odkrywa, że pewne rzeczy nie są tak proste, jak mogłoby się wydawać. Film skłania do refleksji nad tym, co tak naprawdę sprawia, że jesteśmy szczęśliwi – czy chodzi o uniknięcie błędów, czy o umiejętność docenienia tego, co mamy.
Podsumowanie
„Ile waży koń trojański?” to świetna polska komedia romantyczna, która łączy inteligentny humor, doskonałe aktorstwo i ciekawy motyw podróży w czasie. Juliusz Machulski po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć filmy rozrywkowe z klasą i pomysłem. Dzięki udanemu scenariuszowi, świetnym kreacjom aktorskim i nostalgicznej podróży do PRL-u, film bawi, wzrusza i skłania do refleksji.
Dla tych, którzy szukają lekkiej, ale jednocześnie inteligentnej komedii, „Ile waży koń trojański?” będzie idealnym wyborem. Jest to film zarówno dla tych, którzy pamiętają lata 80., jak i dla młodszych widzów, którzy mogą spojrzeć na tamte czasy z dystansem i uśmiechem.
